Sayang merupakan satu perasaan yang sukar untuk digantikan. Seperti mana gambar dibawah, walaupun hamba Allah ini telah bertunang, namun dia masih mengunjungi kubur bekas teman lelakinya dan bekas tunangnya dahulu.

Namun lebih molek sekiranya kita melepaskan sahaja apa yang telah pergi. Bukannya apa, sampai satu masa kita kena belajar walaupun sukar untuk melepaskan.

Malangnya, belajar untuk melepaskan jauh lagi payah daripada bertahan.

Manusia ada kecenderungan untuk tentukan apa yang mereka miliki. Disebabkan itu kita cenderung untuk ingat pada kesedihan yang dulu, hubungan buruk dan juga matlamat yang tidak bermakna.

Kita seringkali menyimpan dendam, memikirkan kesilapan lalu dan meletakkan sesuatu objek sebagai memori yang membawa ke masa lalu tu.

Percayalah, lebih kerap anda buat begini, lebih banyak perkara yang boleh menghalang keupayaan anda untuk meneroka, mencipta dan membina semula jati diri anda.

Belajar untuk melepaskan ni merupakan sebuah sains. Seperti mana yang dalam gambar tadi, melepaskan seseorang pun termasuk dalam sains ni.

Ia mungkin terdengar kasar, tetapi kadangkala lebih baik untuk melepaskan hubungan tertentu.

Kalau anda tak lepaskan, ia akan membawa kepada kesepian yang membunuh. Kesunyian boleh membunuh apabila ia mencapai tahap yang kronik dan tidak dapat dipulihkan.

Bagaimanakah kesunyian boleh membawa maut? Ianya umpama kelaparan.

Sampai satu tahap, apabila kita rasa kesunyian yang terlalu lama, ia akan membawa kepada tekanan perasaan. Dalam jangka masa panjang, ia akan membawa kepada kematian.

Jadi ya, kesunyian boleh membunuh jika dibiarkan tidak diselesaikan secepat mungkin.

Oleh: Azizul Farhan