Pertama kali kenal Sistem Suria ni, saya mula percaya yang semua planet (maaf Pluto) ialah planet berbatu. Rupa-rupanya, Musytari, Zuhal, Uranus, dan Neptun ialah planet bergas.

Planet bergas ialah planet yang terdiri hanya atmosfera yang amat tebal dan terasnya saja. Jadi, susah kalau angkasawan nak mendarat planet macam ni.

Terdapat dua jenis planet bergas untuk kita faham: gas gergasi (gas giant) dan ais gergasi (ice giant).

Gas gergasi seperti Musytari dan Zuhal di mana atmosfera tebalnya hanya terdiri dari hidrogen dan helium. Tapi Uranus dan Neptun dikategorikan sebagai ais gergasi walaupun atmosferanya sama dengan Zuhal Dan Musytari.

Ini disebabkan oleh wujudnya lapisan ais selepas atmosfera Uranus dan Neptun. Lapisan ais ini terdiri dari ais ammonia dan mentana. Jadi, kerana lapisan ais ini kedua-dua planet terjauh jatuh dalam kumpulan ais gergasi.

Berbalik kepada topik utama, mengapa planet bergas ini wujud selepas Marikh? Mula-mula kita kena tahu dulu pengetahuan am tentang Matahari, iaitu habanya mampu keluarkan gas yang ringan.

Jadi, hanya planet yang atmosferanya mempunya gas yang berat mampu berada dekat dengan Matahari. Macam atmosfera Bumi mempunyai gas oksigen dan carbon dioksida yang berat. Begitu juga dengan atmosfera Zuhrah dan Marikh (kecuali Utarid kerana tiada atmosfera).

Gas hidrogen dan helium ialah gas yang ringan, mampu terkeluar dari planet oleh haba matahari. Jadi, logik jika planet Musytari hingga Neptun ialah planet bergas kerana haba matahari tidak begitu kuat keluarkan atmosferanya.

Kalau keempat-empat planet bergas dekat dengan Matahari, rasanya Bumi dapat gelaran planet terbesar dalam Sistem Suria!