Aligator ialah sebuah genus terdiri daripada lapan spesis berlainan. Pada hari ini walau bagaimanapun, hanya dua spesis sahaja yang tinggal. Semua orang mengetahui alligator mississippiensis (Aligator Amerika) yang bertebaran di seluruh Selatan Amerika Syarikat.

Tetapi alligator sinensis  (Alligator China) pula menghampiri kepvpvsan kerana dibvnvh dan kehilangan habitat. Sesetengah restoran menternak sinensis untuk dimasak dengan sayur dan nasi (Yoon, 2001).

Tidak pelik jika satu hari sinesis menyertai lapan spesis lain, hanya meninggalkan mississippiensis sebagai legasi aligator tunggal.

Florida, Georgia, Louisiana dan Texas turut menternak mississippiensis untuk menjual daging dan kulit (Reig, 2006) – tetapi industri ini berdepan dengan tek4n4n sosial kerana ramai tidak bersetuju.

Sungguhpun begitu, banyak ilmu diperolehi daripada kajian mengenai mississippiensis. Mereka mempunyai peranan besar dalam imbangan ekosistem, bukan setakat mengawal populasi sahaja.

Sebaliknya mississippiensis akan membuat lubuk yang kemudian digunakan organisme lain tidak kira haiwan habitat lembap atau kering. Lubuk aligator ini terbukti memberi manfaat kepada ikan, penyu dan ular (Conners, 2012).

Sebagai reptilia, aligator juga bertelur untuk melangsungkan kesinambungan spesis.

Tetapi telur aligator ini sangat unik, kerana menyimpan janin yang belum berjantina. Bukan faktor benih yang menentukan jantina anak.

Sebaliknya jantina setiap butir ditentukan suhu telur (Chicago Tribune, 1986). Jika telur mempunyai suhu 30ºC, anak aligator akan menetas sebagai betina. Suhu 34ºC pula menetaskan anak jantan.

Sepasukan saintis daripada Universiti Negeri Arizona pada 25 November 2020 membuat penemuan baru tentang mississippiensis. Seekor cicak mempunyai kebolehan menumbuhkan semula ekor yang terpisah daripada badan.

Menggunakan teknologi pengimbas yang maju, kumpulan saintis ini mengenalpasti jika aligator berkongsi kebolehan sama.

Beza antara cicak dan aligator jelas ketara. Seekor cicak rumah (hemidactylus frenatus) mempunyai saiz antara 7.5 sentimeter hingga 15 sentimeter. Beza betul dengan mississippiensis yang boleh mencecah 4.3 meter.

Ekor pula ialah sebuah anggota sangat penting untuk mississippiensis. Inilah anggota untuk berenang dan berlawan.

Jadi jika terpvtvs, seolah-olah aligator hilang tujuan.

Jadi persoalan ini dikaji saintis yang mendapati ekor mississippiensis mempunyai struktur bertulang rawan (cartilage) yang dihubung dengan tisu perantara (connective tissue) dan salur d4r4h (serta saraf).

Dapatan ini mengesahkan yang mississippiensis boleh menumbuhkan semula ekor mereka…. tetapi terhad pada 23 sentimeter sahaja.

Mungkin nampak sedikit. Tetapi 23 sentimeter ialah 18 peratus daripada purata panjang badan mississippiensis.

Kemampuan ini memberi manfaat besar untuk mississippiensis. Tetapi bukan mudah untuk mengeluarkan ekor baharu. Saitis mendapati ekor baharu akan mempunyai sedikit kesan seolah-olah untuk memperingati pula.

Dan kemampuan mississippiensis menyalurkan ilmu pada paleontologi, kerana saintis akan mengkaji sejak bila pula mereka boleh mengeluarkan ekor baharu.

Kajian-kajian susulan mungkin boleh dibawa hingga ke dinosaur, yang merupakan spesis moyang semua aligator moden.

Evolusi memastikan mississippiensis kekal mampu mengeluarkan ekor, menimbulkan tanda tanya: dinosaur pula bagaimana?

Dengan teknologi imbasan semakin maju, mungkin satu hari saintis boleh mengenalpasti jenis tulang rawan secara terperinci jika ada persamaan pada mana-mana dinosaur.

RUJUKAN:

Chicago Tribune. (1986, Jun 29). Alligator gender determined by egg temperature.

Conners, D. (2012, Jun 26). Alligator holes benefit Everglades fish, snakes, turtles, birds. Earth Sky.

Reig, E. (2006). Gator maters: Florida farmers find lucrative business mating alligators. Orange and Blue Magazine.

Yoon, C.K. (2001, Ogos 21). Rare alligator is (ditapiskan) as China feeds its people. The New York Times.