Kongsilah status ini demi maruah Melayu anda, keluarga, saudara-mara, moyang, dan cucu cicit sebagai peribumi Asia Tenggara, Oceania, dan Polynesia.

Dalam bahasa Melayu, terdapat perkataan “dua”, “empat”, “lima”, “enam”, “kutu”, “mata”, “telinga”, “hati”, “jalan”, “pandan”, “nyiur”, “tebu”, “hujan”, “langit”, “batu”, dan “makan”.

Lihat jadual. Perkataan-perkataan Melayu mempunyai BENTUK-BENTUK KOGNAT dalam beberapa bahasa yang “bersaudara” dengannya, iaitu bahasa Rukai (peribumi Taiwan), bahasa Tagalog (di Filipina), bahasa Jawa, bahasa Fiji, bahasa Samoa, dan bahasa Rapanui (di Pulau Easter, kini di bawah pentadbiran negara Chile).

Kognat ialah perkataan yang berhubungkait dengan perkataan dalam bahasa serumpun, dan hubungkait ini diwarisi daripada satu perkataan dalam bahasa purba yang menjadi induk kepada bahasa-bahasa serumpun tersebut (terjemahan dinamik saya daripada A Glossary of Historical Linguistics, 2007:33).

Satu contoh: “kutu” dalam Jawa, Fiji, Rapanui (dan Melayu), “koco” Rukai, “kuto” Tagalog, “utu” Samoa. Semuanya ialah kata nama untuk serangga “head louse”.

*kuCuH pula ialah bentuk rekonstruksi untuk bahasa Proto-Austronesian atau PAN. “Austronesia” bererti “pulau-pulau di selatan” (sebenarnya, termasuk juga sebahagian daratan Asia Tenggara, seperti Semenanjung Melayu dan Champa).

PAN ialah bahasa purba hipotesis yang “menurunkan” 1200 bahasa dalam rumpun ini, termasuk bahasa Melayu kita. Proses penurunan ini sangat kompleks, mempunyai banyak aras, dan memakan masa ribuan tahun.

Ini contoh yang sedikit. Ada beratus-ratus lagi kognat lain dan bahasa Austronesia/rumpun Melayu lain. Tak muat nak disumbat semuanya dalam satu jadual.

Peribumi Taiwan, orang Fiji, dan orang Polynesia seperti Samoa dan Rapanui ialah saudara jauh orang Melayu yang TIDAK menerima pengaruh kebudayaan Aryan. Bahasa-bahasa mereka hampir pasti tidak ada perkataan daripada bahasa Sanskrit, dan masih menyimpan banyak perkataan yang layak dianggap sebagai perkataan asli bangsa Melayu, seperti yang tersenarai dalam jadual.

Maka, tolong berhenti mendakwa “90% of the Malay language is derived from Sanskrit” (Sanskrit ialah bahasa rumpun Indo-Aryan, bukan Austronesia) atau “bahasa Melayu asalnya hanya ada 3-4 perkataan”.

Jika anda mengeluarkan ayat-ayat demikian di mana-mana seminar antarabangsa bidang linguistik, muka anda akan diludah oleh James T. Collins, K. Alexander Adelaar, Robert Blust dan ramai lagi pengkaji dari Barat yang menyelidik bahasa-bahasa di Alam Melayu. Tolonglah berasa malu kepada orang putih.

Cerita betul tentang perkongsian perkataan warisan bersama dalam bahasa-bahasa Austronesia ini, memang tidak akan membosankan untuk dibincangkan sampai bila-bila. Ini bukan gosip murahan yang bermusim, tetapi fakta sejarawi yang kekal. Selagi ada orang Melayu di atas muka bumi, selagi itulah isu “the Austronesian cognates” akan terus relevan dan sentiasa HANGAT DIBINCANGKAN oleh ahli-ahli linguistik sejarawi. Tanyalah pada Graham Thurgood yang mengkaji bahasa Cham. Bukan tanya pada Ibrahim Ali.

Sebab itu saya kata, kalau nak mengkaji dunia Melayu yang betul, kita tak boleh tengok hanya orang Melayu dan bahasa Melayu di Malaysia dan Sumatra semata-mata. Memang tak ke mana. Kita jadi beku dan sasau. Kita mesti lihat keseluruhan Alam Melayu yang terlalu luas ini, in order to ‘view’ the “complete picture”. Orang Maori di New Zealand bukan makhluk asing kepada kita, mereka saudara kita.

Data bahasa, walaupun bersifat abstrak, sebenarnya sama penting dengan data-data yang konkrit seperti tinggalan binaan piramid atau makam-makam purba.

Sungguhpun bahasa ialah data yang hidup, terus berkembang dan berubah, namun pada masa yang sama, bunyi dan makna dalam sesuatu bahasa itu sebenarnya sangat berbisa untuk merakamkan sejarah ribuan tahun yang lepas. Bisa linguistik ini mampu bertahan walaupun manusia yang bersaudara itu sudah dipisahkan oleh gunung dan lautan.

Nilai sejarawi pada binaan Angkor Wat dan Candi Borobudur akan terus tinggi dengan peredaran zaman, langsung tidak akan turun. Makin tua, makin berharga. Samalah halnya dengan perkataan-perkataan Melayu asli seperti “kurita” (sotong), “api”, “darah”, “alur”, “tulang”, “hidung”, “betina”, “mentah”, “pahit”, “baru”, dan lain-lain. Nilainya terus bertambah.

Jika orang Melayu bukan pelaut yang hebat, macam mana dalam bahasa milik bangsa ini boleh ada perkataan “kurita”? Ini memang PERKATAAN ASLI BAHASA KITA. BUKAN DICURI DARIPADA ORANG LAIN.

Kognatnya dalam bahasa Malagasy dialek Sakalava ialah “urita” (sumber rujukan: Dyen, 1953:365, dipetik oleh Dahl, 1976:90). Ini bahasa di pulau Madagaskar, timur Afrika. Peneroka asal pulau itu memang berasal dari Kepulauan Melayu, kemungkinan besar dari Kalimantan.

Terus, mereka bilang bahawa BAHASA MELAYU ini bahasa ciptaan penjajah, dan juga dicuri daripada sanskrit. Benarkah pembohongan ini?

Dengan penuh keyakinan, saya akan berikan senarai perkataan asli bahasa Melayu, dengan sejumlah 115 perkataan sebagai contoh. Memang sengaja dihadkan kepada 115. Mana larat nak taip semua.

Ini bukan senarai teka main-main, tetapi berdasarkan pembacaan saya selama ini terhadap kajian-kajian oleh Robert Blust, Asmah Haji Omar (pensyarah saya), Otto Dahl, C.A. Mees, Graham Thurgood, dan penyelidik-penyelidik lain dalam bentuk buku dan makalah di sana sini, tentang bahasa-bahasa rumpun Melayu/Austronesia; melibatkan bahasa-bahasa peribumi Taiwan, Iban, Batak, Tagalog, Malagasy, Cham, dan banyak lagi, selain bahasa Melayu tentunya. 115 perkataan itu:

~~air, akar, aku, alu (pasangan kepada lesung), alur, anak, api, balai, **barat, bara, baru, bau, bayang, benua, beras, beri, besi, betina, bibir, bintang, buah, bukit, bulan, bulu, bunuh, cucuk, dahi, danau,

dapur, darah, darat, daun, dekat, dendam, dengar, duri, ekor, gatal, habuk, hampar, hanyut, hantar, hantu, hari, hati, hidung, hirup, hujan, hulu, huma, ikan, induk, ini, itu, jahit, jarum, kail, kanan,

kayu, kerbau, ketawa, kiri, kita, kuku, kulit, kutu, labah-labah, labuh, langit, laut, layar, leher, lelap, lesung, lintah, liput, luar, ludah, makan, malam, mati, mentah, mimpi, minum, nanah, nasi, nyiur,

orang, padi, pahit, paku, palu, panah, peha, penuh, puluh, putih, ratus, rumah, tahi, tampi, tanah, tanak, tanam, tangis, telinga, telur, timur, tiup, tua, tuli, ubi, udang, urat, yu (ikan).~~

[Nota: **Jangan memandai-mandai nak mengaitkan dengan “Bharat”, nama negara India dalam bahasa Hindi] Semuanya ialah perkataan asli Melayu atau rumpun Melayu; tidak ada dalam bahasa Sanskrit, atau Tamil, atau Hindi, atau Arab, atau Parsi atau apa-apa lagi (dan kalau ada sekalipun, maka bahasa-bahasa itulah yang mengambilnya daripada bahasa rumpun Melayu). Setiap orang Melayu wajib tahu perkataan-perkataan asli bahasa Melayu, kalau boleh HAFAL.]

Jika ada siapa-siapa, tak kira berbangsa apa sekalipun menuduh “Malay language is derived from Sanskrit”, tak payah fikir-fikir lagi, kita dah boleh terus balas dia on the spot begini: “Do you honestly think that words which sound like hidung, kulit, leher, bibir, and, for the love of Lord, ALU and LESUNG, came from Sanskrit? Did you even study, let alone understand Sanskrit, to make such a baseless claim?”

Pengajaran: Daripada kita tak habis-habis pergi heboh canang satu dunia dengan mengulang ayat “Bahasa Melayu banyak meminjam perkataan bahasa Sanskrit seperti negara, putera, raja, syurga, neraka, agama, bahasa, sastera blablabla”, lebih baiklah kita, umat Austronesia, bawa-bawa bertaubat. Hayati senarai 115 perkataan asli di atas. Bertaubatlah sebelum langit runtuh dan bumi terbelah.

Jangan tau nak makan nasi lemak jerr.