Kebanyakan orang kita ini, tidak kiralah samada marhaen mahupun elitis masih lagi tiada kesedaran sivik yang betul dan menyeluruh. Ini kerana, rata-rata dapat di perhatikan bahawasanya trend membeli masih tidak berubah, walaupun kita berada di masa ataupun waktu yang amat genting serta mendesak.

Inilah kita memerlukan rasionalisme dan moraliti yang tinggi dalam usaha menjayakan usaha individual bagi mengurus pengekangan gelombang virus korona.

Memang benar kerajaan telah menyatakan bahawa tahap kepatuhan untuk tidak keluar di jalan raya sudah mencapai 92%. Namun jika kita lihat keadaan ketika membeli barangan, ianya masih lagi seakan-akan membeli seperti hari biasa di mana keadaan tidak ada situasi yang genting dan mendesak.

Tiadanya inisiatif yang komprehensif daripada pelbagai pihak swasta terutamanya pihak-pihak pengurusan pasaraya dalam menstruktur regulasi baharu dalam mengawal disiplin aktiviti membeli. Tiada kawalan komprehensif kadar belian barangan yang luar daripada kebiasaan.

Tiada inisiatif menyeluruh untuk mewujudkan tanda-tanda yang jelas serta paparan informasi jelas di kawasan membeli-belah bagi membantu menguatkuasa serta mengamalkan kaedah penjarakkan sosial yang betul ketika membeli-belah.

Tiada perlindungan komprehensif untuk juruwang, pekerja seperti cermin fleksibel, larangan laluan kawasan bekerja, bahkan ada yang tidak memakai sarung tangan, serta berselisih rapat di antara pelanggan dalam kesesakkan.

Kalau kita lihat di Jerman, pasaraya memainkan tanggungjawab yang besar dan jelas dalam mengadaptasi kaedah melawan virus korona yang betul.

Sebaik sahaja virus melanda negara mereka, mereka terus menstruktur pasaraya dengan memeriksa suhu di pintu masuk, meletakkan tanda-tanda jarak selamat di atas lantai, mereka memasang skrin perlindungan di tempat bayaran, jarak berdiri pada barangan, mengaplikasikan nirtunai, membekalkan semburan nyah jangkitan kepada setiap pekerja dan pelbagai lagi. Kawasan letak kereta mereka juga di kosongkan bagi setiap selang satu petak bagi tujuan penjarakan sosial juga.

Masalah yang sama juga dapat kita lihat di pasar-pasar basah, di mana orang ramai bersesak-sesak untuk membeli barangan basah. Jika kita perhatikan dengan lebih teliti di sini. Dapatlah kita kenal pasti dua jenis kesalahan dalam trend pembelian yang berlaku:

A) Pertama, majoriti yang pergi ke pasar adalah orang-orang tua yang mana agak culas dan kurang prihatin dalam mengamalkan penjarakkan sosial. Padahal, golongan yang paling rapuh dan kadar kematian terjangkiti dek Covid-19 ini ialah golongan tua.

Persoalanya, ke mana perginya tanggungjawab orang muda? Orang muda kebanyakannya lebih sedar akan tanggungjawab penjarakkan sosial ini. Mereka mampu mematuhi dan memenuhi keperluan ini secara fizikal walaupun terpaksa mengambil masa yang lama untuk membeli.

Namun kebanyakkan mereka lebih memilih untuk tidak mengambil alih tugasan ini dan membiarkan orang tua mereka bersesak-sesak membeli barangan keperluan.

B) Kedua barangan basah juga masih di letakkan secara terbuka dan tidak ada perlindungan komprehensif serta terbuka kepada potensi jangkitan.

Tiada had jumlah kemasukan pembeli pada satu-satu masa, tiada pemeriksaan suhu, tiada cermin perlindungan atau jarak meletakkan barangan basah yang melindungi barangan basah tersebut. Andaikata, ada yang batuk atau bersin di kawasan tersebut maka setiap orang di kawasan tersebut mempunyai risiko terkena jangkitan, juga melalui sentuhan.