Menjelang Era Khalifah Umar Al-Khattab, Empayar Islam telah mencakupi daratan semenanjung Tanah Arab iaitu dari Yaman sehingga ke Syam. Kemudian ia mengunjur ke timur iaitu Wilayah Parsi dan seterusnya mengunjur ke Barat iaitu ke Mesir.

Menjelang pemerintahan Khalifah Uthman, kerajaan Islam kembali mendapat ancaman di sebelah Barat iaitu Mesir. Masih ada saki baki kerajaan Rom Barat yang menguasai sepanjang pantai Afrika Utara mengunjur ke Semenanjung Iberia (Sepanyol). Khalifah Uthman telah mengutus beberapa pasukan bagi menangani hal ini.

Abdullah Ibn Zubayr telah dikirim bersama Abdullah Ibn Sa’ad Ibn Abi Sarh untuk memulakan ekspedisi menakluk Ifriqiyya (Afrika Utara). Di sana Pasukan Abdullah Ibn Sa’ad dan Abdullah Ibn Zubayr telah bertemu dengan pasukan Rom.

Pasukan Rom ini dipimpin oleh Gregory Patrician. Maka, tercetuslah pertempuran sengit antara kedua belah pihak ini. Akhirnya, pasukan Islam telah berjaya mengundurkan pasukan Rom dan Abdullah Ibn Zubayr sendiri berjaya menumpaskan panglimanya iaitu Gregory.

Kemenangan pasukan Islam ini kemudiannya memandu kejayaan pasukan Islam seterusnya bagi membuka kota kota yang berikutnya di Afrika Utara iaitu, Tripoli, Tunisia, sehingga ke Maghribi.

Dan kesemua hal ini berlaku pada era awal Kerajaan Khalifah Uthman Ibn Affan. Dalam tempoh 6 tahun pertama, Kerajaan Islam telah mencakupi sehingga ke Afrika Utara dan bahagian Timurnya diperluaskan lagi sehingga ke sempadan  Anatolia.

Kesemua ini adalah berkat ketangguhan panglima panglima Islam dan keberanian mereka dalam menempuh cabaran dalam meluaskan Empayar Islam. Namun, di sebalik kejayaan ini akan ada sesuatu yang buruk menanti Kerajaan Khalifah Uthman Ibn Affan ini.